เปิดประตูสู่ความจริง: สงสัยมั้ย....ทำไมต้องโกรธกัน ?

วันจันทร์ที่ 14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559

สงสัยมั้ย....ทำไมต้องโกรธกัน ?

ทุกวันนี้ สังคมไทยเรา รู้สึกว่าจะเต็มไปด้วยการใช้อารมณ์เข้าหากัน เรื่องเล็กๆน้อยๆ บางที ก็เอามาเป็นอารมณ์อย่างรุนแรง จนกลายมาเป็นความขุ่นเคือง และโกรธแค้นกัน จนเป็นเรื่องราวใหญ่โต จนเหมือนกับว่าสังคมและคนรอบๆตัวเรา เริ่มจะหาความสุขสงบได้ยากขึ้นทุกที

ระดับของความโกรธ

คนที่เขาไม่ชอบเรา ก็มักหาวิธีกลั่นแกล้งเราสารพัด โดยเฉพาะหาเรื่องให้เราโกรธ ให้เราเสียหน้า ซึ่งถ้าเราโกรธก็เท่ากับหลงกลเขา ถือว่าเรานั่นโง่เขลาที่สุด

โทษของความโกรธ

คนโกรธมีผิวพรรณทราม ย่อมนอนเป็นทุกข์ ถือเอาสิ่งที่เป็นประโยชน์แล้วกลับปฏิบัติสิ่งอันไม่เป็นประโยชน์ ทำปาณาติบาตด้วยกายและวาจา ย่อมถึงความเสื่อมทรัพย์ ผู้มัวเมาเพราะความโกรธย่อมถึงความไม่มียศ ญาติมิตรและสหาย ย่อมเว้นคนโกรธเสียห่างไกล คนผู้โกรธย่อมไม่รู้จักความเจริญ ทำจิตให้กำเริบภัยที่เกิดมาจากภายในนั่น คนผู้โกรธย่อมไม่รู้สึก คนโกรธย่อมไม่รู้อรรถ ไม่เห็นธรรมความโกรธย่อมครอบงำนรชนในขณะใด ความมืดตื้อย่อมมีในขณะนั้น คนผู้โกรธย่อมก่อกรรมที่ทำได้ยากเหมือนทำได้ง่าย ภายหลังเมื่อหายโกรธแล้ว เขาย่อมเดือดร้อนเหมือนถูกไฟไหม้ คนผู้โกรธย่อมแสดงความเก้อยากก่อน เหมือนไฟแสดงควันก่อน ในกาลใด ความโกรธเกิดขึ้น คนย่อมโกรธในกาลนั้น คนนั้นไม่มีหิริ ไม่มีโอตตัปปะ และไม่มีความเคารพ คนที่ถูกความโกรธครอบงำย่อมไม่มีความสว่างแม้แต่น้อยเลย

พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย
สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต

เล่ม ๔ - หน้าที่ 206